Gecen hafta izledim.. San francisco'da gectigini duyunca hemen izlemek istedim..zaten Oscar aldigi icinde merak ediyordum.. Ilk basta gay sahnelere ev halkinin alismasi zor olsada filmin derinligi onu dusundurtmeyecek kadar coktu bence.. Isin ilginc yani Sean Penn cok itici gelen bir aktordur bana..o kısık gozleriyle bakislari cok sempatik gelmezdi.. bu filmde adamin yuzu guluyor..hayata umutla bakiyor. kendisi icin ve digerleri icin birseyler yapiyor..ve en onemlisi "deniyor".. bir cok insanin etrafinda olup bitenlere sessiz kaldigi su donemde cok anlamli bir film olmus..
bizim ulkemiz icin ise anlamasi zor bir film.. oy pusulularinin calindigi, coplerde oylarin ciktigi bir ulkede kimse sesini cikartmazken bu filmler neyi anlatiyor bu insanlara acaba?
insanin akli almiyor bu İstiklal savaslarini biz Turkler mi yapti, atalarimizda bu kan varken bizde bu dinginlik niye? Viyana'ya kadar giderken evde oturup dizi izlemek isteyen yoktu tabi onlar da hakli..yapicak bisey yoktu savastik herhalde.. bazen bende anlamiorum nereden nereye bagliyorum konulari..
No comments:
Post a Comment