Belki hayat bize sürprizler yapmak istiyor, bize bir kapıyı açıyor bir kapıyı kapıyor…
Bazen sürprizlerden korkuyorum ama sanırım sürprizlerle yaşamak planlı yaşamaktan daha eğlenceli olduğu kesin.. işte böyle sürprizlerle geçti nişanımız... bize geri de çok anı ve tecrübe bırakarak.. ama en önemlisi mutluluk katarak geçti hayatımıza...
Bize Hekimbaşı kapısını açan ablamın SF’ten arkadası Ekin’e buradan tesekkuru “borc” biliyorum…
Sayesinde içime sinen bir yerde kutladık nişanımızı..
Mekanın güzelliği, pozitif enerjisi, uyumu bizlere de yansıdı demekki…
Ama asıl teşekkürü buradan Yalı Organizasyon ekibine yapıyorum… belki organizasyonu düzenleyen ben olmadığımdan dolayı enterasan duygular içerisine girmiş olabilirim, çünkü bu hiç alışık olduğum bir durum değil!, ama her adımda artan güvenim boşa çıkmadı… Ekip ruhu, bana gösterilen ilgi resmen şımarttı beni! Her gün nişan yapsam keşke…
Yeni başlangıçlara açılan 2009 senesi umarım ugurlu gelir… şimdi ikinci adım bu hafta işi bırakma kısmı… bunu da atlattım mı ruhen ferahlayacağım! Çeşme tatili az sonra! Şimdi nişanımın gözde şarkısı ile veda ediyorum… 
Ajda Resim
Hayat aynı gökteki gibi uçuyor anılar
Beni aynı eskisi gibi deli sanıyorlar
Ne yazık ki çerçeve değil resim arıyorum
Bu seferki zorlama değil seni seviyorum
Acılar güzel olacak
Yürek hep de şanslı değil bir üzen olacak
İkimiz senle neyi çözemedik
O da tek taraflı değil bir gülen olacak
Bu kapıdan ilk giren aşık olacak
Sözüne de özüne de sadık olacak
İkimize bu tabiat aşık olacak
Sıramı bekliyorum
*aklımda kalan kareler: “aşağı inerken babamı görmem, çıkıştan önce Ferit’in “nişan tepsisi kayboldu” demesi, müziğimizin sesi, evet müziğimiz çok romantikti, (Vanessa Mae tango de los exilados), yemek masasında kadeh tokuştururken çıkan enerji… sevgi sevgi sevgi…
Hasankeyif'e gectigimizde doga ve kulturun birlesimini tam anlamiyla gorduk.. Turumuza ogle yemegimizi nehir kiyisinda yedik..
