geçen aksam sex and the city'e gittik.. ne kadar farkli bir hayat tarzlari da olsa, dünyanın öbür ucunda da olsa kadinlarin derdinin aynı oldugunu gormek hostu.
Ayşe Özyılmazer yazısında filmi çok güzel özetlemiş:
"* Bir kadının en büyük yatırımı kız arkadaşlarıdır.
* Elalemi boşver, kendi kurallarını kendin koy.
* İletişimi koparttın mı ilişkiler yan yatmaya hazırdır.
* Bi zahmet SMS ve e-mail'lerinizi kontrol edin e mi!
Ve işte gerçek şöyle:* Bir erkek için asla kendinden vazgeçme!"
aslında ben bunlara bir de "affetmenin verdiği huzur'u" eklemek istiyorum.. kolay affedebilen bir insan olarak gurur, kin gibi şeylerden hep uzak durmusumdur..bilmiorum belkide otekiler de memnunlardir hallelerinden ama ben kinci ve gurur yuzunden kendi kendini yiyen biri olamam..
ama olay su ki bir iliskide affeden olmak her zaman sizi daha guclu yapiyor.. eger affedilmeyi hak eden biri ne kadar sansli oldugunu anlayamiyorsa zaten ayni hatayi tekrar yapar ve o zaman sansini kaybeder..
bir de insanlara ikinci sansi vermek gerekiyor cunku hepimiz insaniz hepimiz hata yapioruz ve bazen affedilmek istiyoruz.. yinede kurallarımız olmali tabi.
film insani hem cesaretlendiriyor, hem umutlandiriyor hem de kotumser yapiyor.. ama hayat bu tur seylerle dolu değil mi? acilar, hastalıklar, zorluklar, beklentiler, mutluluklar, goz yaslari..
yalansiz, cikarsiz, icten, karsiliksiz asklara ve dostlar'a icelim...
No comments:
Post a Comment