bir kitabin sonu...

Orhan Pamuk'un cok severek ve sonunu merak ederek okudugum Masumiyet müzesi kitabini Çeşme'de paparazzi'de bir aksamustu bitirdim..kitaplarin sonlari hep huzunlu olur,sanki bir hayat bitmis gibi..o kitapta tarihe, hafizamda bir yere gomulur ve okurken dikkatimi ceken cogu detay kaybolur yillar sonra..
cok yazildi cizildi o yuzden fazla yorum yapmayacagim.. guzel bir kitap, fazla realistik degil, gercek mi? hic bilmiorum ama bilmek isterdim..fusun'u anlamak isterdim.. adama sormak istediklerim vardi..cevaplarini alamadigim acik uclu konular var.. ama en guzeli herkesin hayatinin ayni olmadigi gormek, kliselerle yasamayanlari gormek guzeldi.. bilirsiniz bizim toplumda insan dogar,buyur,okur, evlenir,cocuk yapar,torun bekler ve olur.. bu aralar kacamak yapmak gibi bi sans pek olmazdi eskiden.. ya da mantik disi, siradan olmayan bir hayat surmek güç ister,yürek ister,bütün elestrilerle basa cikmak icin...butun siradanlıga karsi cikmak icin..
zaten ana karakter kemal'de bu yuzden kendini bu kadar soyutlandirmis normal hayattan..bu yuzden 10 sene bambaska bir dunyada yasiyor..
muzeyi cok merak ediyorum..sanki tanidigim iki insanin evine gidicem.. kafamda cevapsiz sorularimla..